ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Το βιβλίο “Ασκητική [Salvatores Dei]” είναι μια φιλοσοφική ποιητική πραγματεία στην οποία περιέχεται η κοσμοθεωρία του Καζαντζάκη, συνοψίζοντας ιδεαλιστικά την ενσάρκωση του νέου Οδυσσέα. Η “Ασκητική” είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Και ο Νίκος Καζαντζάκης είναι η “Ασκητική”. Μια ελβετική εφημερίδα έγραψε πως το έργο τούτο είναι «το κατά Καζαντζάκην ευαγγέλιο». Ο ίδιος ο δημιουργός της έγραψε ότι η “Ασκητική” είναι «η πιο σπαραχτική Κραυγή της ζωής του» και πως όλο το έργο του είναι σχόλιο στην Κραυγή αυτή. Ουσιαστικά στο φιλοσοφικό δοκίμιο διαφαίνεται η ανάγκη του συγγραφέα να εκφράσει τον αέναο αγώνα των ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπου στην προσπάθειά του να μετουσιωθεί η Ύλη σε Πνεύμα, απελευθερωμένος από το δέος και τον φόβο, προκειμένου να φτάσει στην εσωτερική αποκορύφωση της απόλυτης αίσθησης της ελευθερίας.
Το φιλοσοφικό πόνημα του Νίκου Καζαντζάκη δομείται με αρχιτεκτονική ακρίβεια, δημιουργώντας ένα ισχυρό οικοδόμημα ιδανικών ιδεών προκειμένου να αναδείξει και να περικλείσει ολόκληρη την καζαντζακική σκέψη και τις αέναες αναζητήσεις του κρητικού συγγραφέα. Συγκεκριμένα, το βιβλίο χωρίζεται σε έξι βασικά κεφάλαια: α) ΠΡΟΛΟΓΟΣ, β) Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, γ) Η ΠΟΡΕΙΑ, δ) ΤΟ ΟΡΑΜΑ, ε) Η ΠΡΑΞΗ και στ) Η ΣΙΓΗ. Στο τέλος του καταληκτικού κεφαλαίου ο μεγάλος στοχαστής αποτυπώνει με σαφήνεια το φιλοσοφικό του ΠΙΣΤΕΥΩ.

Η παρούσα έκδοση εντάσσεται στη Νέα Αναθεωρημένη Σύγχρονη Έκδοση των απάντων του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία γίνεται επανεπιμέλεια των έργων του κλασικού συγγραφέα. Το βιβλίο κυκλοφορεί με επιστημονική εισαγωγή του νεοελληνιστή Kimon Friar, ενώ στο Επίμετρο παρατίθενται ένα κείμενο του Πάτροκλου Σταύρου, καθώς και ένα σημείωμα επιμέλειας του Νίκου Μαθιουδάκη.